Wywiady

Szukaliście kiedyś może wywiadów z Malwiną, natknęliście się na coś ciekawego?
Jeżeli tak, to dajcie linka lub wklejcie cały tekst do tego działu.
Ten to chyba wszyscy znają.

«- Właśnie okazało się, że ty - 18-letnia uczennica klasy maturalnej liceum z podkrakowskich Piekar - wygrałaś casting na rolę Sary w polskiej wersji musicalu "Taniec wampirów", który Roman Polański wystawi na deskach warszawskiego Teatru Roma. Jak się tam dostałaś?

- Od dwóch lat współpracuję z Teatrem Muzycznym Roma. Magia Romana Polańskiego już od roku opanowała teatr i grzechem byłoby nieskorzystanie z szansy i niezjawienie się na przesłuchaniach.

- Roman Polański osobiście przybył na casting?

- Tak, zaszczycił nas swoją obecnością, by wybrać obsadę premierową.

- "Taniec wampirów" nawiązuje do pamiętnego filmu Nieustraszeni pogromcy wampirów. Znasz ten film?

- Do dzisiaj go nie znałam! Nie chciałam w żaden sposób wzorować się na Sharon Tate, która zagrała tam rolę Sary. Postawiłam wszystko na jedną kartę, starałam się wnieść jak najwięcej siebie, swojej dziewczęcości. A to czasami bywało trudne, gdyż fabuła tego musicalu jest mroczna. Zdecydowałam się na wprowadzenie kontrastu pomiędzy niewinną rolą Sary a upiornym światem wampirów.

- Polański szukał aktorów podobnych do tych, którzy wystąpili w jego filmie.

- To wielkie wyzwanie, ale silna ze mnie dziewczyna i wierzę w to, że się uda. Może nawet przebiję Sharon Tate... (śmiech). Na razie skupiam się na wykreowaniu nowej Sary, gdyż nie chcę czerpać z pierwowzoru. Jedynie coś nowego może zainteresować publiczność.

- Lubisz historie grozy?

- Opowieść z "Tańca wampirów" zafascynowała mnie, ponieważ kryje w sobie wiele tajemniczości, a ja uwielbiam historie, które niosą dreszczyk emocji.

- Kiedy pierwsze próby?

- Prawdopodobnie do końca maja będą trwać próby wokalno-aktorskie. Następnie czeka mnie lekki odpoczynek wakacyjny i wracam, by podjąć walkę z musicalem. Premiera w październiku. Czuję, że w ciągu najbliższych miesięcy czeka mnie ogrom pracy. Cóż, sama sobie taki los zgotowałam. Zachciało mi się randki z wampirem, to ją będę miała!

- Od dawna śpiewasz?

- Muzyka towarzyszy mi od najmłodszych lat, przesiąknęła ściany mojego rodzinnego domu w Ryczowie pod Krakowem. Miłość do muzyki przelała na mnie siostra Edyta, która była moim pierwszym nauczycielem. Naśladowałam ją we wszystkim. To mój pierwszy idol! Później trafiłam do zespołu muzycznego, gdzie śpiewałam w szkole podstawowej i gimnazjum. Dzięki konkursom, które wygrywaliśmy, pojechałam na warsztaty muzyczne do Bielska-Białej, gdzie poznałam kierownika muzycznego Teatru Roma Macieja Pawłowskiego. Stał się moim opiekunem artystycznym.

- Jakie nadzieje wiążesz z musicalem Polańskiego?

- Chciałabym, by stał się zapowiedzią mojej drogi artystycznej. Wierzę w to, że ludzie nie zaszufladkują mnie jedynie jako aktorkę musicalową. Jestem w trakcie pracy nad materiałem na płytę, która - mam nadzieję - niedługo się ukaże. Wtedy będzie mnie mogła poznać szersza publiczność.

Post został pochwalony 0 razy

[link widoczny dla zalogowanych] <- niezupełnie wywiad, ale artykuł w większej częśći poświęcony Malwinie z obszernymi jej wypowiedziami Wink

Post został pochwalony 0 razy

A i jeszcze wywiadzik z playbilla, własnoręcznie przepisywany, ech... Smile

- Czy wierzysz w wampiry??
- Odkąd dostałam rolę w "Tańcu Wampirów" i odkąd zamieszkałam w Teatrze ROMA, to muszę przyznać, że tak - wierzę w wampiry. Przychodzą do mnie w snach. Poza tym uważam, że skoro ktoś je opisał, to musiały istnieć. Są to niby jedynie stwory legendarne, których istnienie wiele razy podważano, ale mimo tego wierzę w nie. Oczywiście, aby na własnej skórze i do końca przekonać się o istnieniu, musiałabym odwiedzić jeden z zamków Transylwanii i dać się ugryźć...
-Jaka jesteś jako Sara, jakie jest Twoje wyobrażenie o tej postaci i czy znajdujesz wiele cech wspólnych z tą rolą??
-Sara dla mnie jest taką troche naiwną dziewuszką. Młodą, naiwną, trochę głupiutką, ale bardzo odważną. I właśnie ta odwaga przyciąga do niej zarówno Alfreda, któremu imponuje, i Krolocka, który widzi w niej swoją ofiarę. Cechą, która mnie z nią łączy jest niewątpliwie odrobina kokieterii - i dzięki temu łatwiej mi się wczuć w tę postać. Momentem, który trochę odzwierciedla moją naturę i równocześnie naturę Sary, jest scena kokietowania Alfreda w łazience. Natomiast Sara wydaje mi się być znacznie bardziej spontaniczna niż ja. W życiu codziennym, zanim podejmę jakąś decyzję, staram sie rozważyć wszystkie "za" i "przeciw". Oczywiście czasem zdarza mi się po prostu zrobić coś "na żywioł", ale wolę najpierw zastanowić się dobrze, niż ponosić konsekwencje nierozsądnego działania. W Sarze nie podoba mi sie jej chwiejność uczuć - ona traktuje Alfreda bardzo przedmiotowo i tylko po to, by przeżyć przygodę życia ucieka do zamku, do Krolocka. Ja taka nie jestem. Przywiązuję się do ludzi i staram się traktować ich z szacunkiem.
-Podczas prób Cornelius Baltus, reżyser, udziela Ci wiele wskazówek i rad. Czy pozostawia Ci jakąkolwiek swobodę aktorską?
-Rzeczywiście Cornelius udziela wielu wskazówek i ma bardzo dokładnie przemyślany charakter każdej postaci, mojej również. Oczywiście staram się "przemycić" trochę swoich szczegółów, coś od siebie, ale nie mam zbyt wielkiego pola manewru, bo muszę zaakceptować koncepcję reżysera.
-A jak w tym wszystkim odnajdujesz się wokalnie? Nie jest to przecież łątwy materiał...
-Są takie momenty, dość trudne, kiedy muszę szybko zbiec ze sceny, przebrać się i z zadyszką wbiec z powrotem na scenę, aby zaśpiewać bardzo długi i trudny utwór - ale to jest kwestia przyzwyczajenia. Materiał wokalny opanowałam, tak jak reszta zespołu, podczas prób wokalnych w kwietniu i maju, więc z tym nie mam najmniejszego problemu i teraz tylko jedno nam jest jeszcze potrzebne - jak najwięcej prób.

Post został pochwalony 0 razy

Wow Cysia-odziwiam !

A moze ktos ma wywidac,czy artykul z ''Filmu''?

Post został pochwalony 0 razy

Cysiu, gratuluję wytrzymałości.... Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

och, dziękuję Wink

ale czego się nie robi dla... Smile

Aklina, a w którym numerze był???

Post został pochwalony 0 razy

Cos mi sie wydaje,ze w 7 tak na 91% Smile

Post został pochwalony 0 razy

Tak, Aklinko, nie mylisz się, był w siódmym. Smile

Post został pochwalony 0 razy

- rozmowa z Malwina Kusior - otwórczynią roli Sary w "Tańcu Wampirów"

- Od kiedy pracujesz w Teatrze Roma i jak tu trafiłaś?

- W teatrze pracuję od stycznia 2003 r. Zaczęłam najpierw śpiewać w Miss Saigon, a później w musicaluKoty, w chórze zakulisowym. Do Teatru dostałam się całkiem przypadkowo - będąc na warsztatach muzycznych, które zaproponowano mi dzięki wygraniu festiwalu "Talent 2001. Poznałam pana Maćka Pawłowskiego, kierownika muzycznego Romy i tak rozpoczęła się moja przygoda z Teatrem. Patrząc na to z perspektywy czasu, wiem, że było warto wykorzystać szansę, którą zgotował mi los.

- Wygrałaś jedną z edycji "Drogi do gwiazd". Czy nadało to rozpędu Twojej karierze?

- Tego typu programy nie są po to, by wypromować prawdziwe talenty. Wszystko wydaje się piekne, gdy siedzimy w domowym foteku i wpatrujemy się w srebrny ekran. Tak naprawdę za zamknęitymi drzwiami studia, gdzie wszystkie reflektory skierowane sa w twoją stronę i gdzie masz swoje 5 minut, rozpoczyna się "wyścig szczurów". Czułam się tam jak towar, który ma zrobic swoje i odejść, bo producent musi dostać to, czego chce. Może i jest to po prostu dobry telewizyjny show, ale uważam, że podczas jego realizacji przeżyłam zbyt wiele nieprzyjemnych momentów, jak na 17-letnia dziewczynę, która dopiero zaczynała przygodę swego zycia.

- Co najbardziej przeraża Cię w pracy na scenie?

- Jeśli kocha się to, co się robi, to nie ma w tym nic przerażającego! Może pojawiają się jedynie pewne obawy, czy faktycznie wszystko, co starasz się wykonywać, robisz z maksymalnym poświęceniem i czy przypadkiem w twoje działania nie wkradł się lekki fałsz. Osobiście boję się, żeby nie zawieść oczekiwań widzów.

- Czy kiedykolwiek w swoich najśmielszych marzeniach myślałaś, że dostaniesz rolę w musicalu Romana Polańskiego?

- Zawsze uważałam, że na takie marzenia moga pozwolić sobie ludzie, którzy mają za soba pewne doświadczenie sceniczne. A ja byłam zawsze zbyt sceptyczna, choć nie ukrywam, że troche się to zmieniło, gdy wszystko w moim zyciu zaczęło ukadać się tak, jak tego pragnęłam. Współpraca z tak znakomitą osobowością, samym Mistrzem Polańskim, to wielki zaszczyt i wyróżnienie. Czyżby bajkę zacząć czas...?

- Przed premierą czeka Cię mnóstwo pracy. Jak pogodzisz to ze swoimi codziennymi obowiązkami? Czy masz zamiar przeprowadzić się do Warszawy?

- Nie wyobrażam sobie codziennego dojeżdżania z Krakowa! Wytrzymałabym może pół roku, a potem zmęczenie wzięłoby górę. Dlatego Warszawa zaopiekuje się jeszcze jednym "kropkiem". Codzienność będzie mi wypełniało studiowanie i wierzę, że pogodzę to wszystko. A jeśli nie, to zostanie mi "telefon do przyjaciela", a mam ich kilku!

- "Taniec Wampirów" jest ogromnym wyzwaniem dla wokalisty. równiez z powodu wampirzych zębów, które zmieniaja wymowę. Czy juz zaczynasz ćwiczyć swoja "wampirzą" dykcję?

- Nie. I tego się najbardziej obawiam. Ale dzielna ze mnie dziewczynka i postaram się zrobic wszystko, żeby publiczność nie musiała czytać libretta!

- Masz dopiero 19 lat, a już tak wiele za Tobą. O czym zatem marzy Malwina Kusior?

- Jeszcze mam 18... i wcale mi się nie śpieszy do 19-stki! A marzę o wielu pięknych i wzniosłych rzeczach, które przy odrobinie szczęścia, wytrwałej pracy i pokorze moga się spełnić. Chciałabym też - i mam taką nadzieję - że bez względu na to, cokolwiek by się stało, pozostanę sobą. Tego sobie życzę na początek!

- Czy istnieje osoba, która jest dla ciebie przykładem, która wiele zmienia w Twoim życiu?

- Spotykajac ludzi na swej drodze doszukuje się w nich jedynie tego, co dobre i bez względu na ich wady, staram się uczyć od nich tych pozytywnych cech. A robie to wszystko dla moich rodziców, aby mogli powiedzieć kiedyś, że są jeszcze bardziej ze mnie dumni! To będzie podziękowanie dla Nich za cały trud włożony w moje wychowanie!

- Co powtarzasz sobie przed wyjściem na scenę?

- Hmm... tekst! (śmiech) Ale to prawda! Wydaje mi się, że to "zmora każdego wokalisty", jak powiedział kiedyś mój kolega. Rzadko mi się zdarza, żebym powtarzała sobie, że wszystko będzie OK. Jak tekstu nie zapomnę, to uznaję występ za udany (śmiech).

Rozmawiała: Natalia Maria Wojciechowska

Post został pochwalony 0 razy

Widziałam ten wywiadzik, ae z chęcią sobie go jezcze raz przeczytałam.

Post został pochwalony 0 razy